Η ρητορική είναι τέχνη. Είναι, δηλαδή, η διδασκαλία και το αποτέλεσμα αυτής της διδασκαλίας. Η τέχνη εκφράζει πάντοτε την εποχή της και δίνει τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να εκφράζουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την πίστη τους με τους εκφραστικούς τρόπους και την τεχνοτροπία της κάθε εποχής. Οι Πατέρες της Εκκλησίας δίδαξαν στους κήρυκες του Ευαγγελίου ότι οφείλουν να έχουν επαρκή θύραθεν παιδεία και από τους εκφραστικούς τρόπους, που ο πολιτιστικός περίγυρος κάθε φορά τους προσφέρει, να επιλέγουν εκείνους που διασφαλίζουν τη σαφήνεια, τη γλυκύτητα και την ωραιότητα. Τη σαφήνεια για να επισημαίνεται το χρέος της συγγνώμης, της αγάπης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, τη γλυκύτητα για να απαλύνεται ο ανομολόγητος ανθρώπινος πόνος και την ωραιότητα για να στερεώνεται η βέβαιη ελπίδα της αναστάσεως και της μεταβάσεως «εκ του θανάτου εις την ζωήν».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]