«Ήταν απόγευμα που τελείωσε το μάθημα και σε πλησίασα, η πρώτη τολμηρή πρόταση, πηγαίνοντας προς τα σπίτια μας να σταματούσες στο δικό μου, θα σου `δειχνα το βιβλίο με τις εικόνες, άφησες μετέωρο το `ναι`, δεν το `πες όμως, κι ύστερα έφυγες μαζί του, όταν σου ψιθύρισε στ’ αυτί δελεαστικό το κάτι. Περήφανος εκείνος να σε συνοδεύει, κι όμως όπως ξεκινήσατε γύρισες και με κοίταξες να φεύγω ανάμεσα σε μια παρέα με το κεφάλι σκυφτό, με είδες με μάτι φωτεινό που άφηνε μια λάμψη υπόσχεσης κι ελπίδας για άλλη φορά, ότι μπορεί, ότι ίσως. . . (. . . ) Φύγατε άρον άρον σε λίγες εβδομάδες, μετάθεση του πατέρα λόγω προαγωγής, αναλάμβανε υποδιευθυντής σε άλλη πόλη, μα πάντα θα `σαι ο πρώτος έρωτας που μ’ έβαλε στον κόσμο του φύλου μου. Μια ένταξη μαζί με την αποτυχία που με κλαδεύει τακτικά. (. . .) Σκέφτομαι ότι με τα χρόνια και τους αιώνες θα `ρθει η ώρα της μεγάλης απόφασης, κι ό,τι προκάλεσες θα στοιχηθούν όλα για το Ναι ή το Όχι» Είκοσι πεζογραφήματα με αφορμές και θέματα από το Κυπριακό - ένα άλυτο πρόβλημα που εμπεριέχει πολλά στοιχεία του 19ου αιώνα - από τον έρωτα και από τη συνάντηση μοντέρνας φυσικής και καθημερινότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]