Στο στάδιο της προσωρινής δικαστικής προστασίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει υποκαταστήσει την οριστική, ο νομικός εργάζεται ιδίως επί τη βάσει αορίστων νομικών εννοιών (δυσεπανόρθωτη βλάβη - προφανής παρανομία) και δυσχερών σταθμίσεων αγαθών και συμφερόντων. Οι σταθμίσεις αυτές είναι εκτεθειμένες στον κίνδυνο ενός λιγότερο ή περισσότερο κεκαλυμμένου υποκειμενισμού που στην συνείδηση του (νομικού και λοιπού) κόσμου απαξιώνει εν μέρει τουλάχιστον την (προσωρινή) δικαστική προστασία σε κρυπτο-βουλησιαρχία. Η επιστημονική ενασχόληση με το πεδίο αυτό πρέπει να έχει ως πρώτιστο στόχο την ανάπτυξη ασφαλών, ελεγξίμων κατά το δυνατόν αντικειμενικών κριτηρίων σταθμίσεως. Η προσωρινή δικαστική προστασία επί διοικητικών διαφορών έχει ανάγκη από δογματική. Εδώ ισχύει πολύ περισσότερο η πάντοτε επίκαιρη ρήση, ότι η νομική επιστήμη ή εργάζεται επί τη βάσει δόγματος ή δεν είναι επιστήμη.
Το βιβλίο αυτό γράφτηκε κατά το πρώτο στάδιο αναπτύξεως νομολογίας σχετικής με την ερμηνεία του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Διαπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την τάση ερμηνευτικής ενοποιήσεως των τριών συστημάτων προσωρινής δικαστικής προστασίας που σήμερα ακόμα ισχύουν στο ελληνικό διοικητικό δικονομικό δίκαιο (π.δ. 18/89 - ν. 2522/97 ΚΔΔικ). Καταβάλλεται προσπάθεια να μην ξεπεραστούν τα όρια της ερμηνευτικής αυτής αρχής καθώς επίσης και να αποδοθεί -κριτικά ενίοτε- το ισχύον δίκαιο, δίχως όμως ταυτοχρόνως να χαθεί η ευκαιρία να υποδειχθούν μελλοντικοί προσανατολισμοί ανταποκρινόμενοι και προς τις τάσεις των ευρωπαϊκών εννόμων τάξεων στο πεδίο της προσωρινής δικαστικής προστασίας.
Το βιβλίο φιλοδοξεί να έχει ενδιαφέρον τόσο για τον θεωρητικό όσο και για τον νομικό της πράξεως. Η αναμενόμενη πλούσια νομολογιακή ανάπτυξη, ιδίως στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον πεδίο της ρυθμίσεως καταστάσεως, η οποία κατ’ εξοχήν είναι σε θέση να ισορροπήσει αναλογικά, ευέλικτα και εύπλαστα πληθώρα συγκρουομένων συμφερόντων, ίσως επιτρέψει στο μέλλον κατοπινή έκδοση προσαρμοσμένη σε ακόμα περισσότερα επιστημονικά δεδομένα.