Τα προβλήματα που συνδέονται με την προσφορά εργασίας έχουν έλθει εκ νέου στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Η προσφορά εργασίας, ο χρόνος που αφιερώνεται στην εργασία, θεωρείται ότι επηρεάζεται από τα επιδόματα ανεργίας, τις ρυθμίσεις για το ωράριο της εργάσιμης ημέρας, την εκπαιδευτική πολιτική, τη φορολογία, από το σύνολο των κρατικών παρεμβάσεων στην αγορά εργασίας και, ιδιαίτερα, από τις παρεμβάσεις κοινωνικού περιεχομένου. Αυτή η θεώρηση πηγάζει από το θεωρητικό υπόδειγμα της νεοκλασικής θεωρίας. Σε ποιο βαθμό, όμως, το υπόδειγμα αυτό είναι ικανό να οδηγήσει σε σαφή και οριστικά αποτελέσματα, να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις; Στο βιβλίο επιχειρείται η διεξοδική παρουσίαση και η κριτική θεώρηση του νεοκλασικού υποδείγματος. Στόχος είναι να κλονιστεί η αυτάρκεια του υποδείγματος και η εμπιστοσύνη των οικονομολόγων, των πολιτικών και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης στα πορίσματά του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]