H μελέτη αναφέρεται στην τελευταία βυζαντινή αναγέννηση του ΙΔ΄ αιώνα και σ` ένα λόγιο της Θεσσαλονίκης, τον Θωμά Μάγιστρο. Ο Μάγιστρος είναι παρών σε όλα τα σημαντικά γεγονότα όπως η στάση των Ζηλωτών, η ησυχαστική έριδα, ο εμφύλιος πόλεμος των δύο Ανδρονίκων και έχει επαφή με όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής του, όπως ο Θεόδωρος Μετοχίτης, ο Νικηφόρος Γρηγοράς, ο Ιωάννης Καντακουζηνός κ.ά.π. Οι φιλοσοφικές-θεολογικές και κοινωνικοπολιτικές ιδέες του έτσι όπως αναδεικνύονται μέσα από το έργο του, σε συνδυασμό με τον ιστορικό ορίζοντα και την διαπλοκή των γεγονότων της περιόδου, φέρνουν στην επιφάνεια όχι μόνο έναν λόγιο ουμανιστή (. . .) αλλά έναν εκπρόσωπο της κυρίαρχης βυζαντινής τάσης, η οποία αναμετράται καθημερινά με το οντολογικό ερώτημα της ύπαρξης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]