Το βιβλίο αυτό μελετά την ιστορία της ευρωπαϊκής πόλης στις αρχές της νεότερης εποχής. Επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ της τελικής χρήσης του αστικού χώρου και των αρχιτεκτονικών μορφών. Αναφέρει επίσης τις οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες που συμβάλλουν στην ερμηνεία της αλλαγής των οικισμών. Η μελέτη αυτή υπερβαίνει τα όρια της ιστοριογραφίας και δεν περιορίζεται στις ημερομηνίες των θεσμικών αλλαγών. Έτσι, ως αρχή δεν ορίζεται το 1492, το οποίο, με την ανακάλυψη της Αμερικής, συνιστά τη χρονική αφετηρία πολλών ιστορικών βιβλίων της περιόδου αυτής· πραγματεύεται την άποψη πως ήδη, κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα, διαγράφονται νέες αστικές στρατηγικές οι οποίες διαχωρίζονταν από τις μεσαιωνικές. Εισηγείται, επίσης, τη θέση ότι οι απαρχές της σύγχρονης πόλης ταυτίζονται με μια περίοδο κατά την οποία η γνώση, τα διοικητικά όργανα, οι απόψεις για την ιδανική αντιπροσώπευση, τα πολιτικά πρόσωπα που δρουν στην πόλη ανανεώνονται με γρήγορο ρυθμό και ανήκουν σε μεγάλο βαθμό στην επόμενη περίοδο. Εν κατακλείδι, τοποθετεί την πόλη του 15ου αιώνα σε «μια μακρά αναγεννησιακή περίοδο».

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]