Βασική θέση του συγγραφέα είναι ότι οι εφαρμογές των κοινωνικών επιστημών δεν περιορίζονται μόνο στη στήριξη θεωριών για ιδεολογική χρήση, κοσμοθεωριών με στόχο την οργάνωση της γενικής συναίνεσης του πληθυσμού. Αντίθετα ζητείται από τις κοινωνικές επιστήμες να στηρίξουν επιστημονικά, και όχι μόνο ιδεολογικά, πολιτικές σε επί μέρους τομείς. Με αυτή την έννοια καλούνται να στηρίξουν «πρακτικά» καθημερινές αποφάσεις, παρέχοντας τις απαιτούμενες πληροφορίες για την πορεία της εξέλιξης των κοινωνικών φαινομένων, αλλά και τους τρόπους ανάλυσης αυτών των πληροφοριών. Έτσι τα δεδομένα που παράγονται από την εμπειρική έρευνα δεν χρησιμεύουν μόνο για την τεκμηρίωση θεωρητικών γενικεύσεων, «νόμων» λειτουργίας της κοινωνίας, αλλά και την στήριξη των αποφάσεων και την ρύθμιση επιμέρους κοινωνικών πρακτικών. Η εμπειρική έρευνα ως μέθοδος αποτύπωσης της κοινωνικής πραγματικότητας αλλά κυρίως ως διατύπωση τρόπων διακυβέρνησης της κοινωνίας συγκροτεί τελικά την τεχνολογία. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η πληροφορική τεχνολογία και η μετάβαση στην «κοινωνία των πληροφοριών» ενισχύει θεαματικά αυτές τις τάσεις και ταυτόχρονα επιβάλλει σημαντικές αλλαγές στην ίδια την διαδικασία της εμπειρικής έρευνας. Το πρόβλημα της διαχείρισης των δεδομένων δεν είναι τελικά ένα απλό «τεχνικό» πρόβλημα, όπως το αντιλαμβάνονται ορισμένοι ερευνητές, αλλά ένα από τα σοβαρότερα μεθοδολογικά προβλήματα της εμπειρικής έρευνας και επομένως απαιτεί μια ειδική θεωρητική προσέγγιση. Η ανάλυση των δεδομένων έχει, εδώ και πολλές δεκαετίες, κεντρική θέση στην μεθοδολογία της εμπειρικής έρευνας. Σήμερα ωστόσο λόγω της εκρηκτικής αύξησης των δεδομένων σε ψηφιακή μορφή που αναμένεται, αποκτούν προτεραιότητα νέες μεθοδολογικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση και την ανάλυση των κοινωνικών δεδομένων. Η πληροφορική τεχνολογία παρέχει λοιπόν σημαντικές δυνατότητες στις κοινωνικές επιστήμες αλλά ταυτόχρονα τους ασκεί πιέσεις προσαρμογής σε ένα νέο μεθοδολογικό παρελθόν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]