`Εκείνες τις ημέρες, στις αρχές της δεκαετίας του `60, δεν ήμασταν ακόμη γυναίκες αλλά κορίτσια. Αυτό θεωρούνταν, χωρίς ειρωνεία, το πλεονέκτημά μας`. Έτσι ξεκινά η `Παρείσακτη`, ένα από τα πιο δυνατά μυθιστορήματα της πολυβραβευμένης Τζόις Κάρολ Όουτς. Πρόκειται για ένα εκπληκτικά ενδόμυχο και γενναιόδωρο αυτοβιογραφικό πορτρέτο μιας ανώνυμης νεαρής φοιτήτριας που, αν και προικισμένη με το χάρισμα της διεισδυτικής ευφυΐας, έχει μεγάλη κλίση προς κάθε είδους εμμονές.
Η `Ανέλια`, όπως αποκαλεί μερικές φορές τον εαυτό της η ηρωίδα, αποξενωμένη από την οικογένειά της, η οποία τη θεωρεί υπεύθυνη για το θάνατο της μητέρας της Άιντα, προσπαθεί εναγωνίως να καλύψει το συναισθηματικό κενό που νιώθει μέσα της με τη μύηση και ένταξή της σε μια πανεπιστημιακή αδελφότητα γυναικών, την ΚΓΠ. Γρήγορα, ωστόσο, αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητά της από τα άλλα μέλη της αδελφότητας και `δραπετεύει`. Ταυτόχρονα, μέσα στον απόηχο του Κινήματος του Νότου για τα Πολιτικά Δικαιώματα, ερωτεύεται παράφορα έναν εξαιρετικά έξυπνο αλλά αινιγματικό μαύρο φοιτητή της Νομικής - μια απαγορευμένη σχέση που αποδοκιμάζεται έντονα από τον πανεπιστημιακό και κοινωνικό περίγυρο. Και `δραπετεύει` για άλλη μια φορά στο χώρο της συγγραφής, βυθισμένη στα γραπτά της, όταν δέχεται ένα απρόσμενο τηλεφώνημα και ταξιδεύει στη Γιούτα, όπου θα αντικρίσει μια μορφή από το παρελθόν που για καιρό θεωρούσε νεκρή.
Χωρίς να διστάζει να αποκαλύπτει ανελέητα τα χαλαρά ήθη και τους παραλογισμούς της εποχής (την παράξενη `αδελφότητα` των γυναικών, τις αυτοκαταστροφικές ακρότητες και συνέπειες του πνεύματος), το μυθιστόρημα `Η Παρείσακτη` αποτελεί μια δραματική αποκάλυψη των κινδύνων -αλλά και των παράξενων επιβραβεύσεων- που δοκιμάζει μια προσωπικότητα με εμμονές, όπως επίσης και μια απόδειξη της πεισματικής δύναμης μιας πολύ `ιδιαίτερης` σύγχρονης διανοούμενης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]