Μη φοβάσαι, μικρή μου Λιλάντα, θα σε δέσω στη μια μου τιράντα, για να μην πληγωθείς, αν τυχόν χρειαστείς. . . Αυτό είναι όλο κι όλο που έχει να πει ο ερωτευμένος ιππότης Αρχοντίνος της Πάτρας στον έρωτά του, τη μικρή Λιλάντα, την κούκλα από την Πρέβεζα. Αυτό είναι όλο κι όλο που ζητάει κάθε άνθρωπος, μικρός ή μεγάλος, πλούσιος ή φτωχός, απ’ τη ζωή. Συντροφικότητα, αλληλεγγύη. . . μια ζεστή ματιά. Όλ’ αυτά, βέβαια, με την καθοριστική συνδρομή ποιου άλλου; Του ανέμου Σιρόκου, φυσικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]