Είναι η συγγραφή αστυνομικών ιστοριών ένας τρόπος να εκτονώνει κανείς τις εγκληματικές παρορμήσεις του; Κρύβεται μέσα σε κάθε συγγραφέα που γράφει για φόνους ένας δυνάμει δολοφόνος; Αυτό φαίνεται να πιστεύουν οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας που ερευνούν την υπόθεση του βίαιου θανάτου του καταξιωμένου συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου Γιώργου Δαρσινού: γι` αυτό συγκεντρώνουν πέντε εκκολαπτόμενους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, τέσσερις άντρες και μία γυναίκα, και τους δίνουν να διαβάσουν το ημερολόγιο του μακαρίτη, στο οποίο εκείνος τους κατονομάζει ως επίδοξους δολοφόνους του, επειδή είχε απορρίψει, ως σύμβουλος εκδόσεων μεγάλου εκδοτικού οίκου, τα χειρόγραφά τους. Οι πέντε ύποπτοι, που αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση με το έγκλημα, οφείλουν να αντιπαρατεθούν τόσο στα λεγόμενα του ημερολογίου όσο και μεταξύ τους, όπως επίσης με την αστυνομία και το μυστήριο παρελθόν του Δαρσινού - που τους περιλαμβάνει όλους. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]