Το αντικείμενο του ανά χείρας βιβλίου προσδιορίζεται από τη μελέτη της εκπαιδευτικής πολιτικής του ελληνικού Κράτους στην Ανώτατη Εκπαίδευση κι ειδικότερα στα Πανεπιστήμια, την περίοδο που `εκτείνεται` από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 έως και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, με έμφαση στις δυο θεμελιώδεις μεταρρυθμιστικές νομοθετικές πράξεις: το Νόμο 5343/32: `Περί οργανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών`, ο οποίος καθόρισε τη δομή και λειτουργία των ελληνικών ΑΕΙ για τον επόμενο μισό αιώνα, και το Νόμο Πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (1268) του 1982 που τροποποίησε ριζικά τον προηγούμενο. Το βιβλίο εστιάζει κυρίως στο ζήτημα της κατάτμησης των εξουσιών, στους τρόπους με τους οποίους σφαιρώνεται η εξουσία, αλλά και στις πρακτικές υποστασιοποίησης της τελευταίας. Με βάση την έρευνα, της οποίας απόληξη είναι το παρόν βιβλίο, φαίνεται ότι η ποιότητα που διαμεσολαβεί προσδιοριστικά στη σχέση Κράτους, Πανεπιστημίου και Πολιτικής στην Ελλάδα είναι η εξουσία. Η παλίμψηστη εξουσία. ΟΙ τόποι και οι τρόποι της αλλάζουν κατά καιρούς, η ουσία της όμως, όπως και η δεδομένη πρόθεση διεκδίκησής της από τις ομάδες ενδιαφέροντος και πλαισίωσής τους σε καλύτερη θέση στο εξουσιαστικό διάγραμμα, επηρεάζει καταλυτικά την ανατομία της, στη διαχρονία. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]