Το έλεγαν σχεδόν κάθε μέρα στην τηλεόραση, μαζί με τις χριστουγεννιάτικες ευχές: `Μη ξεχάσετε, φίλοι μου, να χαρίσετε και φέτος, ένα από τα πολλά παιχνίδια σας, σε παιδιά που δεν έχουν`. `Εγώ δεν πρόκειται να δώσω κανένα από τα δικά μου. Τα θέλω όλα. Μ` ακούς;` φώναξε με όλη της τη δύναμη η Αναστασία... Ήταν όμως δικά της;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]