Η ανάλυση, που θα ακολουθήσει μετά την εισαγωγή, φιλοδοξεί πρώτα να πείσει τον αναγνώστη να διαβάσει πάλι την Οδύσσεια και να επιχειρήσει να την ιδεί και να την κατανοήσει ως Έλληνας, σύγχρονος Έλληνας. Υπογραμμίζω το «σύγχρονος Έλληνας», γιατί βλέπω το σύγχρονο Έλληνα περισσότερο προβληματισμένον φιλοσοφικά και περισσότερο απογοητευμένον από ιδεολογήματα του παρελθόντος. Γιατί στο παρελθόν, τουλάχιστον το δικό μας του 20ου αιώνα, διαβάσαμε τα αρχαία μας κείμενα με ορθολογισμό, με ρομαντισμό, με ψυχολογισμό και πάντοτε με την αυστηρή καθοδήγηση των Ευρωπαίων δασκάλων, σαν να μην ήμασταν εμείς οι απόγονοι του Ομήρου και άρα οι πιο ικανοί και πιο αρμόδιοι να τον κατανοήσουμε κι αυτόν και τους άλλους συγγραφείς μας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]