Η ανάγκη για φυγή από την άθλια πραγματικότητα οδήγησε τον Πολάτ και τους πέντε φίλους του να ασχοληθούν με το θέατρο. Το «θέατρο του δρόμου» τον έφερε σε επαφή με τους απεργούς - αγωνιστές σε μια Τουρκία όπου η βία και οι δολοφονίες ήταν πλέον πικρή, μαύρη καθημερινότητα. Ποτέ δεν περίμενε όμως ότι ανάμεσα σ` αυτούς τους ανθρώπους θα συναντούσε και κάποιον που έβλεπε με διαφορετικό τρόπο τα πράγματα, έτσι όπως δεν μπορούσε να τα δει κανείς άλλος. Ο Κασίμ, τυφλός από παιδί, ήταν από τους επικεφαλής στον ξεσηκωμό των εργατών σ` ένα καπνεργοστάσιο της Κωνσταντινούπολης. Η Νεσρίν τον αγάπησε με την πρώτη ματιά κι εκείνος με τα πρώτα δειλά αγγίγματα. Ο ένας στρατιωτικός νόμος μετά τον άλλο είχαν γονατίσει την Τουρκία. Η σύλληψη του Κασίμ δεν άργησε. Και δεν ήταν η απλή φυλάκιση. Ήταν τα βασανιστήρια που εξόντωναν τους κρατούμενους. . . Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, για την αξία των κοινωνικών αγώνων και, εντέλει, για όλους εκείνους που έχουν την ψυχή οδηγό για τους αγώνες τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]