Μετά τη βασιλεία του I.Q. του τυραννικού δείκτη νοημοσύνης, οι επιστήμονες σήμερα τονίζουν πόσο μεγάλη είναι η σημασία των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο ρόλος τους είναι ουσιώδης όσον αφορά στην επικοινωνία αλλά και για να γινόμαστε πειστικοί. Άγχος, ντροπή, κατάθλιψη, ηττοπάθεια, ανασφάλεια, απειλή, βία και μοναξιά. . . Μήπως όλα αυτά τα κακά που απειλούν τον άνθρωπο έχουν κοινή αιτία; Μήπως μπορούμε να τα θεραπεύσουμε χωρίς αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά, υπνωτικά χάπια; Μήπως ο οργανισμός μας, η «φαρμακαποθήκη» μας, όπως είπε ο Ιπποκράτης, κρύβει τη θεραπεία για κάθε μια ασθένεια; Στο σχολείο μαθαίνουμε ιστορία, γεωγραφία, μαθηματικά και άλλα, αλλά τίποτε για το πώς να είμαστε αποτελεσματικοί απέναντι στους εαυτούς μας και κατ’ επέκτασιν στους άλλους. Δεν θα ήταν χρήσιμο, για παράδειγμα, να μας δίδασκαν ποια είναι τα στάδια του πένθους, τι είναι οργή, τι σημαίνει να αποφεύγεις μια σύγκρουση προτιμώντας τη λύση της μη-βίας, αντί να αποστηθίζουμε τα ονόματα των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης; Είναι πια καιρός να μάθουμε να κατανοούμε τα συναισθήματα μας, αφού αυτά θα μας λυτρώσουν από τις «ασθένειες» που μας κατατρύχουν. Δεν σημαίνει τίποτε απολύτως να έχει κανείς υψηλό δείκτη νοημοσύνης όταν δεν ξέρει να αντλεί δυνάμεις και ίαση από την βαθιά ζωογόνα πηγή των θετικών συναισθημάτων που κρύβει μέσα του. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, η δημιουργικότητα, η αυτονομία, η αυτάρκεια, είναι δυνάμεις που θα τις αντλήσουμε από την καρδιά του ανθρώπου, νοημοσύνη συναισθηματική που πηγάζει από τις μεταξύ μας σχέσεις, είναι η νοημοσύνη του αύριο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]