Η έστω και γενική εικόνα της νεοκλασικής Αθήνας που διαθέτουμε σήμερα για τη διερεύνηση των αισθητικών τάσεων της αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, δεν οφείλεται βέβαια σε όσα αρχιτεκτονήματα εξακολουθούν να επιβιώνουν μέσα στον αφυκτικό κλοιό του τσιμέντου και της αδιαφορίας. Δεν οφείλεται ούτε και στην καθυστερημένη παρέμβαση της πολιτείας, η οποία, την τελευταία μόλις στιγμή, αποφάσισε να περισώσει ορισμένα σύνολα σε υποβαθμισμένες άλλοτε περιοχές. Αλλά στους λίγους οξυδερκείς και ευαίσθητους, που διέκριναν έγκαιρα τη σημασία των πραγμάτων και πρόλαβαν να την αποτυπώσουν με τα μολύβια τους ή με τις φωτογραφικές τους μηχανές. Η ευγνωμοσύνη του μέλλοντος για την προσφορά τους θα είναι εξασφαλισμένη. (Άγγελος Δεληβορριάς).

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]