Όταν η Βαγδάτη έπεσε στα χέρια του αμερικάνικου στρατού, πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι αυτό θα ήταν το τέλος και για τη σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους.
Σήμερα όλοι παραδέχονται πως όχι μόνο δεν τελείωσε η Ιντιφάντα, αλλά βρίσκονται σε εξέλιξη δύο εξεγέρσεις, μία στο Ιράκ και μία στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ χτίζει ένα τείχος με στόχο να περικυκλώσει τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης σε ένα τεράστιο τσιμεντένιο κλουβί, ενώ στη Γάζα ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να βυθίζει στο αίμα ολόκληρες πόλεις.
Ο "διάλογος" του Σαρόν σήμαινε επιλεκτικές δολοφονίες ηγετών της παλαιστινιακής αντίστασης. Ο Αραφάτ για άλλη μια φορά βρίσκεται πολιορκημένος στο αρχηγείο του στη Ραμάλα.
Ποιος ευθύνεται για αυτό το αιματοκύλισμα; Πρόκειται για έναν πόλεμο "μεταξύ φανατικών" ή, ακόμη χειρότερα, για τη "διακαιολογημένη άμυνα" του Ισραήλ απέναντι σε καμικάζι-τρομοκράτες;
Η Anne Alexander εξηγεί σε αυτό το μικρό βιβλίο ότι η αλήθεια είναι εντελώς αντίστροφη από αυτή που παρουσιάζουν ο Μπους και οι "πρόθυμοι" σύμμαχοί του: για πάνω από 50 χρόνια, το ισραηλονό κράτος είναι υπεύθυνο για τις ρατσιστικές διακρίσεις, τη φτώχεια, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τις σφαγές του παλαιστινιακού λαού. Το Ισράηλ είναι ένα κράτος-τρομοκράτης, το "μαντρόσκυλο" του ιμπεριαλισμού που φυλάει τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής για τις πολυεθνικές της Δύσης.