«Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω δηλαδή! Μοιάζει να έγινε κάποιο θαύμα», χαμογέλασε στον εαυτό της. «Θαύμα», αυτό ακριβώς σκέφτηκε κι ο Χάρης. Οι ίδιοι άνθρωποι που μέχρι χτες πνίγονταν άφραγκοι σε μια κουταλιά νερό, είχαν βρεθεί τώρα ξαφνικά υπεύθυνοι για τη διαχείριση εκατομμυρίων. «Λες να υπάρχει κάποιος άγιος των Χαμένων Ποιητών, να σας είδε και να σας ευλόγησε;» τον πείραξε η Σόφη. Αν η Πηνελόπη Γκαβογιάννη δεν ήταν μέτοχος στην μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία της Σοφοκλέους. Αν η παρέα του περιοδικού «Κιβωτός» της οδού Δερβενίων δεν λάτρευε την ποίηση του Κάλβου. Αν ο υπουργός Πολιτισμού δεν χαροπάλευε στην Εντατική. . . Τότε δεν θα μάθαινε κανείς ποτέ τι έκρυβε η μυστική διαθήκη της Πηνελόπης Γκαβογιάννη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]