Σε μια εποχή που ο λόγος δεν μπορούσε να εκφράσει αφηρημένες ή πολύ σαφείς έννοιες, οι αρχαίοι Έλληνες εκφράσανε τις σκέψεις και τις εσωτερικές αναζητήσεις τους πλάθοντας μύθους. Ο θαυμασμός τους για τους ήρωες, η ανάγκη τους για πρότυπα, η προσπάθεια να κατανοήσουν το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, τα φιλοσοφικά ερώτημα που τυραννούνε την ανθρώπινη σκέψη, η επιθυμία να γνωρίσουν και να ερμηνεύσουν τον κόσμο που τους περιέβαλε, ενέπνεε τη φαντασία τους να δημιουργήσει μια κυριολεκτικά ποιητική μυθολογία, που δεν υπάκουε σε λογικά σχήματα ή σε συμβατικούς και καθιερωμένους ηθικούς κανόνες. Μέσα στην ελληνική μυθολογία επιβιώσανε πανάρχαια παραμύθια, περίεργες συνήθειες και περιστατικά, προσωποποιήθηκαν αστρονομικά σώματα, συγχωνεύτηκαν παλιές και νέες λατρείες, συνήθειες περίεργες, παράδοξα περιστατικά. Κι αυτός ο ιδιότυπος κόσμος των μύθων, που ανέθρεψε γενιές στον αρχαίο κόσμο, μας αποκαλύπτει σήμερα το ίδιο φαντασμαγορικά ένα θαυμαστό πολιτισμό, που ήταν, είναι και θα μείνει η ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτεχνική δημιουργία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]