Η δεκαετία του 1950 υπήρξε μια περίοδος ιδιαίτερα σημαντική για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τη διαβίωση των εκατέρωθεν μειονοτήτων. Η δεκαετία αυτή ξεκίνησε λίγους μόνο μήνες μετά από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και κατά τη διάρκειά της εξελίχθηκε η σκληρότερη φάση του ψυχρού πολέμου. Στην Ελλάδα άρχισε μια μακρά περίοδος διακυβέρνησης από το συντηρητικό πολιτικό χώρο με σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές επιπτώσεις για την ελληνική κοινωνία και τις μειονότητες ειδικότερα. Η ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ) επηρέασε σαφώς την ασκούμενη πολιτική στις δυο χώρες. Έτσι από το 1952 ξεκίνησε μια περίοδος ελληνοτουρκικής φιλίας, η οποία διαταράχθηκε σοβαρά μετά από την έναρξη του ένοπλου αγώνα των Ελληνοκυπρίων στην Κύπρο. Το κλίμα εθνικισμού και αντιπαράθεσης που αναπτύχθηκε είχε ως τραγική κατάληξη τα γεγονότα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Τα γεγονότα του 1955 ήταν μια τραυματική εμπειρία για τις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας και επηρέασαν φανερά τόσο το ψυχολογικό κλίμα όσο και την ασκούμενη μειονοτική πολιτική. Η εμπλοκή των εξελίξεων στο Κυπριακό στο θέμα της αντιμετώπισης των μειονοτικών ζητημάτων υπήρξε μεγάλης σημασίας. Η διατάραξη που προκλήθηκε στις σχέσεις των δύο χωρών ξεπεράστηκε μόνο εν μέρει μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου για την ίδρυση του Κυπριακού Κράτους. Η επίσκεψη που πραγματοποίησε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Τουρκία έθεσε τις βάσεις της νέας φάσης στα ελληνοτουρκικά και στα μειονοτικά ζητήματα. Στη μελέτη αυτή προσεγγίζονται και αναλύονται οι εξελίξεις στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο καθώς και στο επίπεδο της εκπαιδευτικής πολιτικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]