Σε μία από τις Ουπανισάδες διαβάζουμε: `Δεν είναι ο έρωτας για τη γυναίκα που κάνει μια γυναίκα επιθυμητή στον άνδρα, αλλά ο έρωτας για το άτμαν (την αρχή που είναι εξ ολοκλήρου φως και αθανασία)`. Από αυτή τη βαθύτερη άποψη ο έρωτας περιέχει την παρόρμηση να κατανικήσει τις συνέπειες της Πτώσεως, να αφήσει πίσω του τον περιοριστικό κόσμο της δυαδικότητας, να επανακτήσει την πρωταρχική κατάσταση, να υπερβεί τη μορφή της ύπαρξης που είναι διχασμένη και καθορίζεται από το `άλλο`. Αυτό είναι το απόλυτο νόημα του έρωτα- αυτό είναι το μυστήριο το κρυμμένο πίσω από την ορμή του άνδρα προς τη γυναίκα στη στοιχειακή της μορφή. Είναι η βαθύτερη απ` όλες τις προϋποθέσεις από τις οποίες δείχνει να εξαρτάται ο ανθρώπινος έρωτας στις ατελείωτες παραλλαγές του. Εδώ βρίσκεται το κλειδί κάθε μεταφυσικής του φύλου: Από τη Δυάδα στο `Ένα`. Ο σεξουαλικός έρωτας είναι η πιο καθολική μορφή της σκοτεινής παρόρμησης του ανθρώπου να εξαλείψει έστω και για λίγο τη δυαδικότητα, να υπερβεί υπαρξιακά το όριο ανάμεσα στο εγώ και το μη-εγώ, ανάμεσα στον εαυτό και τον μη-εαυτό. Η σάρκα και το φύλο είναι τα εργαλεία για την εκστατική επίτευξη της ενότητας`.
Από τον Πλάτωνα μέχρι τις Ουπανισάδες και τα ιερά κείμενα του Ταοϊσμού, από τις καββαλιστικές διδασκαλίες μέχρι τα κείμενα των Σούφι και την αλχημική και ερμητική παράδοση του Μεσαίωνα, ο Julius Evola αναζητεί να θεμελιώσει μια μεταφυσική αντίληψη σύμφωνα με την οποία τα φύλα στον άνθρωπο -αληθινές πλατωνικές ουσίες και όχι πολιτισμικές κατασκευές όπως τα αντιλαμβάνεται η σύγχρονη ανθρωπολογία- αποτελούν ταυτόχρονα αντικειμενικές υποστάσεις μέσα στο Σύμπαν, το οποίο σε όλες του τις εκδηλώσεις διέπεται από την αρχή του Δύο που ποθεί να αναχθεί στο Ένα. Αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα του ανθρώπινου σεξουαλικού Έρωτα, όχι μόνο στις κοσμικές του μορφές αλλά και -προπάντων- στις ιερές και τελετουργικές. Έτσι, προσπερνώντας τον Χριστιανισμό με την απέχθεια που αυτός εξέθρεψε για τη σεξουαλικότητα, θα μας οδηγήσει σε μια γοητευτική περιδιάβαση των σεξουαλικών λατρειών και μυστηρίων σε ένα πλήθος λαών και παραδόσεων: Τάντρα και Ελευσίνεια Μυστήρια, Κουνταλίνι-γιόγκα και αραβικές σεξουαλικές πρακτικές, Ιερός γάμος και Ιερά πορνεία, μυστικές αδελφότητες και μεσαιωνικά τάγματα, μαγικές ερωτικές παραδόσεις, Ίνκουμποι και Σούκουμπες, σαδισμός και μαζοχισμός. Μια σπάνια σε περιεκτικότητα και πλούτο στοιχείων μελέτη, γραμμένη από έναν συγγραφέα ο οποίος, εκτός από μια ιδιόρρυθμη σύγχρονη φωνή από το χώρο αυτού που θα ονομάζαμε `φιλολογικό εσωτερισμό`, είναι και ένας μοναδικός στυλίστας της ιταλικής γλώσσας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]