Το Γ` Ράιχ, όπως αυτοαποκαλούσαν οι ναζί τη Γερμανία που διοικούσε ο Χίτλερ, ξεκίνησε από την άλλη άκρη της Ευρώπης και επιτέθηκε εναντίον της Ελλάδας, στις 6 Απρ. `41, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Για ποιόν λόγο άραγε; Διασυνοριακές προστριβές με τη Γερμανία δεν μπορούσε να έχει η Ελλάδα, αφού οι δύο χώρες δεν είχαν κοινά σύνορα. Η Γερμανία βρισκόταν στη βορειοδυτική Ευρώπη και η Ελλάδα στη νοτιοανατολική. Εκατοντάδες χιλιόμετρα χώριζαν τη μία χώρα από την άλλη. Επιπλέον, η Ελλάδα ούτε κάποια αποικία της Γερμανίας είχε αρπάξει ούτε τους ζωτικούς της χώρους είχε βλάψει, ούτε οικονομική ανταγωνίστριά της υπήρξε. Για ποιόν λόγο λοιπόν;
Διότι ο Χίτλερ ήθελε να κατακτήσει όλη την Ευρώπη και η μικρή Ελλάδα στεκόταν εμπόδιο στα σχέδια του... Οι Δυνάμεις του Άξονα (Γερμανία-Ιταλία-Ιαπωνία) είχαν γνωρίσει την πρώτη τους ήττα από τους Έλληνες, που, όχι μόνο απέκρουσαν την ιταλική εισβολή την 28η Οκτ. `40 και απώθησαν τις υπέρτερες ιταλικές δυνάμεις μέσα στην Αλβανία, αλλά απέκρουσαν και την εαρινή επίθεση, που εξαπέλυσε τον Μάρτ. `41 ο Μουσολίνι που πέντε μήνες διακήρυττε έως τότε σ` όλο τον κόσμο ότι ο Άξονας είναι αήττητος. Στο αλβανικό μέτωπο ο ελληνικός λαός απέδειξε ότι ο Άξονας μπορεί και να ηττηθεί και να συντριβεί.
Η Ελλάδα, συνεπώς, έπρεπε να κατακτηθεί διότι αντιστάθηκε στον Άξονα και συνέχιζε να αντιστέκεται. Από στρατιωτική σκοπιά, δεν ήθελε να αφήσει πίσω του το αγκάθι της Ελλάδας ενώ ετοιμαζόταν να επιτεθεί κατά της ΕΣΣΔ καθώς έπρεπε να διασφαλιστούν οι πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας από κάθε επίθεση. Τέλος, έπρεπε να συντμηθεί η γραμμή ανεφοδιασμού του εκστρατευτικού γερμανικού σώματος που πολεμούσε στην Αφρική. Για όλους αυτούς τους λόγους, πολιτικούς και στρατιωτικούς, η Ελλάδα έπρεπε να κατακτηθεί. Ετοίμασε, λοιπόν, ο Χίτλερ μια στρατιά 360.000 ανδρών, την πέρασε από την Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία και στις 6 Απρ. `41 επιτέθηκε εναντίον της Ελλάδας.
Στην παρούσα έκδοση του Μουσείου Φωτογραφίας `Χρ. Καλεμκερής` του Δήμου Καλαμαριάς, με τίτλο `Η Μάχη των Οχυρών, 6-10 Απρ. `41`, με κείμενα του Κων. Λαγού και Πλάτωνα Περαρή, περιγράφονται και απεικονίζονται οι μάχες που δόθηκαν στην αντίκρουση του εισβολέα. Το βιβλίο, πλαισιωμένο από ερασιτεχνικές, πλην εξαιρετικά σπάνιες φωτογραφίες γερμανών στρατιωτών, εξιστορεί με πλήθος από τεκμηριωμένα στοιχεία την αντίσταση και τον ηρωισμό των μαχητών των οχυρών των τριών μόνο μεραρχιών, που υπερασπίστηκαν την Ελλάδα και τις ανθρώπινες αξίες, απέναντι σε τριάντα δύο μεραρχίες του επιδρομέα, 1900 άρματα μάχης και 650 αεροπλάνα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα άλλο έθνος δεν έκανε διμέτωπο ταυτόχρονα πόλεμο. Παρά το γεγονός ότι τα ελληνικά στρατεύματα πολεμούσαν στην Αλβανία τις στρατιωτικές δυνάμεις της φασιστικής Ιταλίας, δέχτηκαν σχεδόν πισώπλατα την επίθεση της γιγαντιαίας γερμανικής στρατιάς του Γ` Ράιχ και τις αντιμετώπισαν.
Η ηρωική αντίσταση του ελληνικού στρατού στη επίθεση του Χίτλερ άφησε άναυδο τον κόσμο. Οι ηρωισμοί των ελλήνων στρατιωτών είναι κάτι το ασύλληπτο. Αλλά, από την άλλη πλευρά, πολλά είναι και τα περιστατικά βαρβαρότητας και απανθρωπιάς. Κορυφαίο όμως είναι το γνωστό γεγονός με την εκτέλεση του λοχία Δημ. Ίτσιου, το οποίο στο βιβλίο τεκμηριώνεται με φωτογραφικά ντοκουμέντα. Ο γερμανός διοικητής του τάγματος, αφού αιχμαλώτισε την ομάδα των ελλήνων στρατιωτών -όταν πλέον εξαντλήθηκαν όλα τα πυρομαχικά και οι 33.000 σφαίρες, η οποία υπερασπιζόταν το πολυβολείο Π.8 στην Ομορφοπλαγιά, κοντά στα Άνω Πορόια, στις Σέρρες, εκτέλεσε τον διοικητή του πολυβολείου, λοχία Δημ. Ίτσιο, από τα Άνω Πορόια.
Με την εκτέλεση του Δημ. Ίτσιου, ο ναζισμός έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του και αποκάλυψε τις προθέσεις του. Όχι μόνο δε λογαριάζει τις διεθνείς συνθήκες περί αιχμαλώτων και τις παραβιάζει κατάφωρα, αλλά διαμηνύει παράλληλα πως όποιος υπερασπίζεται την πατρίδα του, εκτελείται αμέσως. Όλοι πρέπει να υποταχθούν στο ναζισμό.
Ο ελληνικός λαός όμως [...] συνέχισε το Έπος του 1940-41 [...] και συνεισέφερε καθοριστικά στην ήττα του ναζισμού.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]