Το ενδιαφέρον των ερευνητών για τον Μαραθώνα παραμένει πάντα αδιάπτωτο. Ήδη από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα, ένας μεγάλος αριθμός διακεκριμένων μελετητών έχει ασχοληθεί με τα προβλήματα που παρουσιάζει το σημαντικό αυτό κεφάλαιο της ιστορίας της ανθρωπότητας και έχει προτείνει λύσεις γι` αυτά. Όμως οι προτάσεις αυτές έρχονται συχνά σε αντίθεση μεταξύ τους, επειδή τα αρχαία κείμενα, στα οποία στηρίχθηκαν, αφήνουν ένα ευρύ πεδίο που ευνοεί τη δημιουργία ποικίλων υποθέσεων και θεωριών. Ο Ηρόδοτος, που είναι η κύρια και η πιο έγκυρη πηγή της έρευνας, μας δίνει μια συνοπτική εικόνα των γεγονότων και αποσιωπά κάποιες βασικές λεπτομέρειες που αφορούν τη μάχη του Μαραθώνα. Για να καλύψουν τα κενά και τις ελλείψεις της Ηροδότειας αφήγησης, οι ερευνητές βασίστηκαν σε δευτερεύουσες πηγές, οι οποίες όμως, αντί να χρησιμοποιηθούν επικουρικά, οδήγησαν κάποιους σε αυθαίρετα συμπεράσματα και τους μετέβαλαν σε δημιουργούς φανταστικών σεναρίων, καθώς οι θεωρίες τους έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κύρια πηγή αλλά και με την κοινή λογική, μερικές φορές.
Στον Ηρόδοτο, όπως και στις άλλες πηγές, υπάρχουν κάποιες λέξεις ή φράσεις που, από κακή εκτίμηση, μπορεί να μας παραπλανήσουν. Και άλλες που, με μια πρώτη ματιά, δεν μας λένε τίποτα. Αν όμως τις εξετάσουμε προσεκτικά, μπορεί να διαπιστώσουμε ότι η σιωπή τους είναι φαινομενική και ότι κρύβουν μέσα τους αλήθειες, που μας αποκαλύπτονται μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, με τον πιο ηχηρό τρόπο.
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας εκθέτει τις διάφορες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί, μελετά τις δυσκολίες που παρουσιάζουν τα θέματα και καταθέτει τη δική του άποψη, έχοντας ως γνώμονα, σε ό,τι αφορά τις γραπτές μαρτυρίες, κυρίως την αφήγηση του Ηρόδοτου. Τις δευτερεύουσες γραπτές πηγές αξιολογεί και χρησιμοποιεί, ανάλογα με την αξιοπιστία τους, στο μέτρο που συνάδουν με την Ηροδότεια αφήγηση και που δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτήν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]