[...] Μια μέρα, στην κλειστή συζυγική συντροφιά, μίλησα για τη `Μαρία των Μογγόλων`. Τη δική μου εμμονή. Ένα κορίτσι δώδεκα χρονών, κόρη του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου, που το έστειλε η βυζαντινή διπλωματία στην άλλη άκρη του κόσμου να παντρευτεί τον εγγονό του Τσένγκις Χάν. Εγώ εξιστορούσα κι ο Στέργιος σκιτσάριζε. Είναι ο δικός του τρόπος για να αποτυπώνει τα ορατά και τα αόρατα. Κορίτσι σε άλογο... δες σκίτσο, 1994. Έβαλα τη χρονολογία για να τη θυμάμαι. Κι όταν το 2006 ανήγγειλα ότι θα γράψω επιτέλους βιβλίο για τη Μαρία (μία ιδιότυπη `αυτοβιογραφία`, αφού η μικρή Παλαιολογίνα ήταν σχεδόν ταυτισμένη με τη ζωή μου), έγινε χαρά μεγάλη και γέλιο πολύ. Τα Χριστούγεννα, η Μαριάνα Δελιαλή εμφανίστηκε ντυμένη με μογγολικό σκούφο, πανωφόρι και μπότες, ενώ ο Στέργιος κόμιζε δώρο ένα χειροποίητο βιβλίο. Ήταν η `Μαριάνα των Μογγόλων`. Με ένα ν, γιατί βιογραφεί τη δικιά του Μαριάνα, εμπλέκοντας βεβαίως και τη Μαρία κι εμένα κι ό,τι μοιραζόμαστε. Γέλασα με την ψυχή μου. Συγκινήθηκα. Καταδιασκέδασα. Πέρασα υπέροχα. Μα σύντομα με κατέλαβε απελπισία. Ένας από τους τελευταίους των Μοϊκανών είχε μαζέψει από τις χωματερές της λήθης διάφορα ανακυκλώσιμα υλικά κι είχε αποτυπώσει τη ζωή μας με εικόνες και δεκαπεντασύλλαβους. Μετά από αυτά, εγώ τι να γράψω; Το συμβόλαιο όμως που είχα υπογράψει με τις εκδόσεις Πατάκη, και η πρόκληση, με υποχρέωσαν να στρωθώ. Του έδωσα να διαβάσει το πρώτο χειρόγραφο. Έτρεμα, ώσπου να πάρω την έγκριση.
Η `Μαρία των Μογγόλων` κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2008. Τώρα ήρθε η ώρα της Μαριάνας. Οι Μογγόλοι δεν μίλησαν ακόμα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]