Οι ποιητές και οι πεζογράφοι που μας ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη, άφησαν πολλά πράγματα εκεί κάτω... Βιώματα κι εμπειρίες, μνήμες, πρόσωπα και φωνές, και το πιό ανεκτίμητο: τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια. Αυτά όλα ένιωσαν να τους παιδεύουν μια ζωή, όσοι από χρόνια μας αποχαιρέτησαν, αυτά θυμούνται όταν ξυπνούν με την ανατολή, αυτά ονειρεύονται όταν κοιμούνται με τη δύση, όσοι από τους ξεριζωμένους λογοτέχνες της Πόλης τυχαίνει να ζούν ακόμη. Το λογοτεχνικό τους έργο, όπως τα κείμενά τους μαρτυρούν, δεν υπήρξε απήχηση καμιάς άλλης λογοτεχνίας. Ήταν και είναι ιδιόμορφο, αυθεντικό. Έχει τη δική του ταυτότητα. Της Βασιλεύουσας την ταυτότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]