Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων έχει δημοσιευτεί πρώτη φορά στο Folio του 1623. Εικάζεται όμως ότι έχει γραφτεί κάπου ανάμε-σα στο 1592 και το 1594 άρα είναι ένα από τα πρώτα έργα που έκαναν τον Σαίξπηρ γνωστό. Είναι το μικρότερο σε διάρκεια έργο του και αποτελείται από 1918 στίχους. Το 87 % του κειμένου είναι έμμετρο ενώ μόνο το 13% είναι πρόζα. Μαζί με την επίσης μικρής διάρκειας αλλά πολύ μεταγενέστερη Τρικυμία, είναι τα μοναδικά του έργα στα οποία ολόκληρη η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα μόνο μέρος και σε διάρκεια λίγων ωρών. Ο Σαίξπηρ άντλησε την ιδέα για αυτή την κωμωδία με τα δίδυμα αδέλφια από τους Μένεχμους του Πλούτου. Προσέθεσε όμως -εκτός από τους δίδυμους υπηρέτες των διδύμων οι οποίοι επιτείνουν στο έπακρο τις παρεξηγήσεις και τις κωμικές καταστάσεις- και την τραγική ιστορία του Αιγαίωνα ο οποίος αναζητώντας τον μοναδικό γιο του που θεωρεί ζωντανό βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του στην εχθρική πόλη της Εφέσου, για να ξαναβρεί τελικά όχι μόνο τον γιο που αναζητούσε, αλλά και τον χαμένο γιο του και τη γυναίκα του που τους θεωρούσε πεθαμένους από χρόνια. Η συγκεκριμένη μετάφραση, με ελάχιστες βελτιώσεις, ήταν παραγγελία του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης και εκδόθηκε πρώτη φορά από τις εκδόσεις Δωδώνη σε βιβλίο-πρόγραμμα για την παράσταση η οποία ανέβηκε τον Ιούλιο του 1992 στη Λαμία σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]