Στα κείμενα αυτού του τόμου όλοι έχουν δίκιο, διότι όλα τα άρθρα χαρακτηρίζει η αγωνία για το μέλλον των Βαλκανίων, άρα και της χώρας μας. Όλοι έχουν δίκιο, διότι σε κανένα από τα κείμενα δε διαφαίνεται πρόθεση εξυπηρέτησης κάποιου συμφέροντος. Μένει να δούμε ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκιο. Όπως είναι φυσικό, οι απόψεις των συγγραφέων διαφέρουν. Καθένας βλέπει την τραγωδία του Κοσσυφοπέδιου από τη δική του σκοπιά. Υπάρχουν όμως ορισμένα κοινά σημεία: Οι τριάντα πέντε από τους σαράντα δύο συμφωνούν στο ότι η Νατοϊκή επέμβαση είναι από παράνομη και εγκληματική έως βλακώδης και άχρηστη, ταυτόχρονα όμως δηλώνουν ότι και η θέση του Μιλόσεβιτς εμφανίζει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Ο «πόλεμος» σύντομα θα λήξει. Θα βγουν στην επιφάνεια εγκλήματα, θηριωδίες, σκοπιμότητες, σκοτεινά σενάρια. Τότε θα δούμε ποιος από τους αντιπάλους είχε περισσότερο άδικο. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]