Πολύ σημαντικούς παράγοντες για την ψυχοκοινωνική προσαρμογή και την κοινωνικοποίηση του παιδιού αποτελούν η οικογένεια και το σχολείο. Κατά την προσχολική ηλικία τον πιο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η οικογένεια, αφού σε αυτήν τίθενται τα θεμέλια της προσωπικότητας του ατόμου και της μελλοντικής προσαρμογής του. Στο σχολείο και ειδικότερα στη σχολική τάξη, συνεχίζεται η διαμόρφωση της προσωπικότητας και η κοινωνικοποίηση του παιδιού, και ο εκπαιδευτικός οφείλει να συμβάλει στην προσπάθεια αυτή εξευρίσκοντας τρόπους προσαρμογής, οι οποίοι θα τη διευκολύνουν.
Το βασικό ερώτημα είναι αν μπορεί και σε ποιο βαθμό ο εκπαιδευτικός να βοηθήσει το παιδί να υπερνικήσει δυσκολίες που οφείλονται στο οικογενειακό του περιβάλλον. Έχει αυτή τη δυνατότητα και τη δύναμη ο εκπαιδευτικός και το σύγχρονο σχολείο; Η απάντηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε απλή, αφού οι καταστάσεις είναι σύνθετες και συνυφασμένες με ποικίλους παράγοντες εξωσχολικούς και ενδοσχολικούς.
Έτσι ο ρόλος του δασκάλου αναδεικνύεται ιδιαίτερα πολύπλοκος. Σήμερα δεχόμαστε ότι δεν αρκεί ο εκπαιδευτικός να είναι κάτοχος των γενικών γνώσεων που απαιτούνται στον τομέα του για να είναι καλός δάσκαλος. Η εκπαίδευση του δασκάλου πρέπει να συμπεριλαμβάνει επιπλέον γνώσεις για την ψυχοσύνθεση του αναπτυσσόμενου παιδιού, τη διαδικασία της μάθησης και την αλληλεπίδραση δασκάλου-μαθητή. Ο εκπαιδευτικός καλείται μέσα σε όλες τις άλλες ευθύνες που έχει, να ενεργοποιεί μέσα στη σχολική τάξη εκείνες τις συμπεριφορές του παιδιού που θα το βοηθήσουν να έχει καλύτερη επίδοση στα μαθήματα, αλλά και να επιτύχει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την ομαλή προσαρμογή του και την κοινωνικοποίησή του.
Το βιβλίο αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο βοήθημα στους φοιτητές των παιδαγωγικών σχολών και συναφών κατευθύνσεων, ενώ θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε εκπαιδευτικούς και γονείς.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]