Σε αυτό το βιβλίο, ο γραμματισμός, που συνήθως περιγράφεται ως η ικανότητα παραγωγής και ερμηνείας ενός γραπτού κειμένου, αντιμετωπίζεται ως δομούμενος διεπιδραστικά και, επομένως, κοινωνικά μέσα από λεκτικές συναλλαγές που λαμβάνουν χώρα μέσα στο χρόνο σε διάφορα επικοινωνιακά πλαίσια. Σύμφωνα με την ευρύτερη αυτή οπτική, ο γραμματισμός ορίζει όχι απλά την έννοια του μορφωμένου ατόμου αλλά επίσης και, κυρίως, του «επιδεχόμενου εκπαίδευσης» ατόμου. Το βιβλίο εστιάζει σε ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αναφαίνονται στο σχεδιασμό της σύγχρονης εκπαιδευτικής πολιτικής: την ανάγκη για την επίτευξη ενός υψηλότερου επιπέδου γραμματισμού μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση. (. . .) Ελπίζουμε ότι τοποθετώντας αυτές τις λεπτομερείς αλληλεπιδρασιακές μελέτες σε μια κριτική ιστορική οπτική, αυτό το βιβλίο μπορεί να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός κλίματος απαλλαγμένου από προκαταλήψεις μέσα στο οποίο μπορούν να αναθεωρηθούν οι αναπόφευκτοι κοινωνικοί παράγοντες που ασκούν περιοριστική επίδραση στην εκπαίδευση και την κατάκτηση του γραμματισμού.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]