(. . .) Η Ευρώπη και η Αμερική εξακολουθούν να έχουν και σήμερα τις ίδιες ευαισθησίες που είχαν και τότε στο ζήτημα της έξαρσης του ισλαμισμού στην Τουρκία. Η Ελλάδα εμπλέκεται στο ζήτημα αυτό και ως ευρωπαϊκή χώρα, αλλά και από την ειδικότερη σκοπιά της άμεσης γειτνίασης και της ύπαρξης ελληνορθόδοξου στοιχείου στην Τουρκία και μουσουλμανικού στην Ελλάδα. Για τους παραπάνω γενικούς και ειδικότερους λόγους, η διερεύνηση του υπό εξέταση θέματος περιέλαβε τρεις βασικούς άξονες που αναφέρονται: α) Στη χαλιφεία και τη μεταβίβασή της στους Οθωμανούς, β) Στη θρησκευτική πολιτική των σουλτάνων, η οποία συνετέλεσε στην καθιέρωση της ιδεολογίας του πανισλαμισμού, και η οποία διήρκησε μέχρι και την εποχή του τελευταίου οθωμανού σουλτάνου Μεχμέτ ΣΤ`, γ) Στις ενέργειες του Μουσταφά Κεμάλ να καταργήσει το σουλτανάτο και τη χαλιφεία, ιδρύοντας ένα κοσμικό κράτος με δυτικό προσανατολισμό.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]