Παρίσι 1794. Ένα οκτάχρονο αγοράκι βρίσκεται φυλακισμένο μέσα σε μια κάμαρα. Οι πόρτες και τα παράθυρά της είναι χτισμένα. Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα και της μητέρας του, η Γαλλία του Ροβεσπιέρου εξαφάνισε τον μικρό βασιλιά. Ούτε δάκρυα χύθηκαν ούτε αίμα. Γιατί κανείς δεν έμαθε τίποτα. Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε τον εφιάλτη της αργής σωματικής και πνευματικής κατάρρευσης ενός παιδιού, το οποίο είναι όμηρος και θύμα μιας κατάστασης που το ξεπερνά. Μέσα από το δράμα του δελφίνου η συγγραφέας, συνδυάζοντας την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία, δίνει μια άλλη διάσταση στην ιστορία του τέλους του 18ου αιώνα και καταγγέλλει κάθε είδους απολυταρχισμό και αυθαιρεσία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]