Τα κείμενα του Έντμουντ Γουίλσον που συνθέτουν αυτή την έκδοση είναι πέντε από τα πιο αντιπροσωπευτικά του κριτικού του έργου -κείμενα για την καταγωγή, την εξέλιξη και το μέλλον της ποίησης, για την προσέγγιση της λογοτεχνίας από `ιστορική` άποψη, για τη σχέση ανάμεσα στο μαρξισμό και τη λογοτεχνία, για τη σημασία των συχνά προοδευτικών πολιτικών θέσεων του `αντιδραστικού` Φλωμπέρ, για την αμφιλογία στο έργο του Χένρυ Τζαίημς. Όπως σημειώνει ο Ντέιβιντ Λοτζ, η κριτική προσέγγιση του Γουίλσον μπορεί να χαρακτηρισθεί `σαν ένα είδος εμπειρικής περιγραφικής ιστορίας της λογοτεχνίας`. Ακριβώς αυτή η ιδιότητα κάνει τον Γουίλσον ιδιαίτερα προσιτό στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, η θαυμαστή ικανότητα που έχει να `μετατρέπει οτιδήποτε εξετάζει, όσο αφηρημένο κι αν είναι, σε αφήγημα`. Χωρίς αυτό να αποβαίνει εις βάρος της ουσίας του έργου του, ο Γουίλσον έχει ένα γλαφυρό και ήπιο διδακτικό ύφος που κερδίζει ακόμη και τον `ειδικό` αναγνώστη, τον `παρασύρει` και τον `εμπλέκει` σε μια ιδιότυπη κριτική ιστορία ή `μυθιστορία`. Ο ακαδημαϊσμός του είναι άγνωστος: ποτέ δεν μιμείται πιστά τα ιδεολογικά και μεθοδολογικά του πρότυπα (που δεν είναι λίγα), αλλά συχνότατα τα αμφισβητεί ή τα συνθέτει με σπάνια πρωτοτυπία, αρθρώνοντας έναν καθαρό κριτικό λόγο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]