Το βιβλίο του ερευνητή της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας Γιώργου Βαρουφάκη αναφέρεται στο σίδηρο και στο ρόλο που έπαιξε στο ρυθμό ανέλιξης του πολιτισμού μας στην αρχαιότητα και όχι μόνον. Κι αυτό, γιατί ο σίδηρος είναι, όπως μας λέει, το μοναδικό μέταλλο που έχει τη μαγική ιδιότητα να σκληραίνει με τη θερμική κατεργασία της βαφής. Η χρήση του στην αρχαιότητα προκαλεί τέτοια αναστάτωση, που τρομάζει τον Ησίοδο και επηρεάζει τον Όμηρο, που το αναφέρει στα έπη του, που ανάγονται στην εποχή του χαλκού. Τα κείμενα του βιβλίου στηρίζονται στις ερευνητικές εργασίες του συγγραφέα και στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και ιδιαίτερα στα έπη του Ομήρου, την Ιστορία του Ηροδότου, τα έργα του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα. Στόχος του όμως δεν είναι μόνον ο σίδηρος. Σκόπιμα, αφήνεται να παρασυρθεί και να περιγράψει την ομορφιά των αρχαίων κειμένων και τις ανεπανάληπτες στιγμές των ηρώων του Ομήρου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Ο μεγάλος μας ποιητής είναι και ένας ευαίσθητος οικολόγος, όταν εκφράζει με αγανάκτηση μια καταστροφή του περιβάλλοντος σε κάποια από τις μάχες της Τροίας. Αλλά και ο Ηρόδοτος αποδεικνύεται ένας ευαίσθητος οικολόγος, όταν αναφέρει τη στείρωση του ποταμίσιου νερού, σε μια εποχή που δεν γνώριζαν τίποτα για την ύπαρξη των μικροβίων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]