Μια γυναίκα που αυτοκτονεί εγκαταλείποντας τον μικρό της γιο. Ο πατέρας που πλαγιάζει με τη φίλη του γιου του. Ο γιος που ταξιδεύει στο μακρινό Θιβέτ, μόνος ή με μια πορτογαλίδα πόρνη, για να βρει τον εαυτό του. Ένας συγγραφέας που γράφει ένα μυθιστόρημα και βλέπει τους ήρωές του να ζωντανεύουν και να διεκδικούν τη δική τους αλήθεια: πρόσωπα που όχι μόνο πλαγιάζουν μαζί, που εξομολογούνται, ψεύδονται και μας κάνουν να γελάμε, αλλά και που συνδέονται με μυστηριώδη τρόπο: είναι σαν όλες οι συνειδήσεις να αναβλύζουν από την ίδια πηγή και να ρέουν προς την ίδια θάλασσα. Όλοι διεισδύουν σε όλους. Το «Η ίδια θάλασσα» είναι ένα μυθιστόρημα τολμηρό και νεωτεριστικό, το πιο λυρικό βιβλίο του Οζ. Διασκεδαστικό και συγκινητικό ταυτόχρονα, είναι ένα μυθιστόρημα που αποκαλύπτεται συνεχώς, που ξαφνιάζει με τη δομή του και εντυπωσιάζει με την τόλμη του. Ίσως το πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα που διαβάσατε ποτέ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]