«Όσο βαθύτερα και εξονυχιστικά διεισδύει η γνώση μέσα στα ιατροβιολογικά προβλήματα της φύσης, της ζωής του κυττάρου και του DNA και όσο πιο αποκαλυπτικά βγαίνουν στο φως της κατανόησης μεγάλα και σοβαρά θέματα, που άλλοτε θεωρούνταν απρόσιτα και ανεξήγητα, τόσο πιο ερωτηματικά στέκεται και ψάχνει ο ερευνητής και μελετητής ιατρός, ο βιολόγος, ο επιστήμονας γενικά, στην «επαφή» του με τα λεπτομερή άδυτα μιας απροσπέλαστης υφής, όπως π.χ. είναι ο μηχανισμός ανάπτυξης, ιστογένεσης και οργανογένεσης του εμβρυϊκού οργανισμού, το «ακατανόητο» άπειρο του κοσμικού σύμπαντος ή το πιο άμεσο σε μας Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και ιδιαίτερα ο εγκέφαλος. Η μελέτη της ιστορίας της ανθρωποβιολογικής πορείας, στην προσπάθεια αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων της πλέον σύγχρονης έρευνας στη γενετική και στην κυτταρική βιολογία, δείχνει ότι επιχειρείται η αναδόμηση της ζωής, από τις πιο πρωτόγονες μορφές της, συνδέοντας την έρευνα με την αποκάλυψη των μυστικών του κυττάρου και της γονιδιακής κοινωνίας του. Η έρευνα βέβαια αυτή είναι και χρήσιμη και επιβεβλημένη, αφού η επιστήμη δεν μπορεί παρά να έχει στόχους, αλλά ας μην προσδοκώνται αποτελέσματα τόσα και τέτοια που να είναι στατιστικά και αξιολογικά εντοπίσματα και διακριτά και μάλιστα στο εγγύς μέλλον, στα επίπεδα της κλινικής και του εργαστηρίου του βιολόγου ή του ιατρού».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]