Η πρώτη λέξη στον τίτλο του βιβλίου αυτού είναι η λέξη "θεωρία". Η χρησιμοποίηση της λέξης αυτής ίσως να μοιάζει αρκετά φιλόδοξη. Ωστόσο, το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε τρεις βασικούς άξονες, δικαιολογεί τη χρησιμοποίησή της.

Πρώτο: Το κείμενο του έχει για βάση ορισμένες Μαθηματικές Αρχές, που εύκολα μπορεί να διαπιστωθούν από ένα απλό ξεφύλλισμα των σελίδων του.

Δεύτερον: Θεμελιώνεται πάνω σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή της "Θεωρίας των Παιγνίων", η οποία, στην ουσία της, δεν είναι τίποτα άλλο από την αυστηρή μαθηματικοποίηση της μοντέρνας Διαλεκτικής.

Τρίτον: Σε ορισμένα σημεία του, το βιβλίο συνδέεται με την Μουσική, η οποία είναι μια Τέχνη, που προϋποθέτει -ήδη από την εποχή του Πυθαγόρα- την άμεση σύνδεση της με τα Μαθηματικά.

Μέχρι σήμερα, η Νεοελληνική Έμμετρη Ποίηση έχει αντιμετωπίσει -από όσους καταπιάστηκαν με το θέμα αυτό- αρκετά εμπειρικά. Το βιβλίο αυτό προσφέρει μιαν εντελώς άλλη αντιμετώπιση του ίδιου θέματος. Το κέρδος είναι ότι αποφεύγονται πολλά λάθη της εμπειρικής αντιμετώπισης, στα οποία υπέπεσαν όλοι σχεδόν όσοι καταπιάστηκαν με το θέμα αυτό.