«Αναμφισβήτητα το μείζον και για τους άνδρες και τις γυναίκες που μετέχουν σε μία αδιάκοπη δισχιλιετή ζώσα παράδοση είναι το σταυροαναστάσιμο ήθος. Η δύναμη που αντλούν από τον Σταυρό του Κυρίου για τον ασύλληπτο πόνο που επιφυλάσσει η φθορά και η διαφθορά της ανθρώπινης φύσης και η ελπίδα από την ταυτόχρονη βεβαιότητα της οριστικής κατάργησης του θανάτου. Για λόγους όμως συνέπειας ανάμεσα στην Ορθοδοξία και την Ορθοπραξία, ποικίλες αναθεωρήσεις για το ρόλο των γυναικών στη ζωή της εκκλησίας, σύμφωνα με διορθόδοξες αποφάσεις, είναι αναγκαίες χάριν της ορθόδοξης μαρτυρίας προς τους συνομιλητές μας στους διαχριστιανικούς διαλόγους, οι οποίοι `θέλουσι σημεία ιδείν`, ώστε στη συνέχεια να προσεγγίσουν και το θησαυρό της πίστεώς μας».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]