Η θεατρική κριτική συνιστά βασική συνιστώσα της επιστήμης του θεάτρου, παρά τον ισχυρό υποκειμενικό χαρακτήρα της. Από την ελληνική θεατρολογία απουσιάζουν οι συστηματικές μελέτες σχετικά με την ιστορία, καταγραφή και αξιολόγηση της κριτικής. Αν και η πρώτη μελέτη για την κριτική, όφειλε να εξετάσει τις απαρχές της, επιλέξαμε την μεσοπολεμική περίοδο ως την σημαντικότερη για την εδραίωσή της. Στόχος μας είναι όχι μόνο η παρουσίαση της δραστηριότητας της καθημερινής θεατρικής κριτικής που ασκείτο μέσω του ημερησίου Τύπου, αλλά η απόδοση της γενικότερης εικόνας της λειτουργίας της κριτικής ως πνευματικού θεσμού ενταγμένου στην εποχή του και εξαρτώμενου άμεσα από τους υπόλοιπους θεατρικούς, πνευματικούς, οικονομικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]